به مناسبت تصویب استیضاح وزیر اقتصاد در هیئت رئیسه مجلس:از جامعه مدنی تا جامعه چدنی!
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر بخواهیم دلیل پیروزی آقایان خاتمی و روحانی را در انتخاباتهای سالهای ۷۶و۸۸ بررسی کنیم به یک شعار شاخص برمی گردد که ایشان را از سایر رقبا جدا میسازد و شاید همین را بتوان عامل پیروزی آنها برشمرد وگرنه در سایر موارد با رقبای انتخاباتی مشترک بودند و این عامل تمایز و برتری چیزی نیست جز شعار:جامعه مدنی!که البته در دوره آقای روحانی با شعار آزادی بیان و حقوق شهروندی نمود پیدا کرد! اما اینها در حد شعار باقی ماند و هیچگاه اجرایی نشد. وقتی آقای خاتمی شعارهای دانشجویان دانشگاه تهران را محکوم کرد و آنها را تهدید کرد تا اکنون که -حالا بگذریم از مسئله هسته ای که به خاطر دستور رهبرمعظم که گفتند بگذاریم مسئولان کارشان را انجام دهند و مسئله هسته ای موجب تفرقه در جامعه نشود،لذا وارد آن موضوع نمیشویم که با چه لحنی با منتقدان صحبت شد ولی در سایر موضوعات- هیچگونه جامعه مدنی و آزادی بیانی مشاهده نمیشود!اکنون جامعه با مشکلات فراوانی روبروست که افراد کما بیش با آن برخورد داشته اند که مهمترین آنها فقر و بیکاری است. اما آقای روحانی حاضر نیست صدای مردم را بشنود و پاسخی هم در برابر این درخواستها و انتقادات ندارد. حال آنکه قبل از توافق هسته ای حداقل میگفت که با توافق سرمایه اولیه برای رونق اقتصادی ایجاد میشود ولی بعد از توافق میگویند که خیر!اینطور نیست و ریالهای دلارهای بلوکه شده قبلا به حساب دولت واریز شده و هیچ سرمایه اولیه ای که بخواهد رونق در اقتصاد ایجاد کند در کار نیست و در واقع در قضیه هسته ای از جهت دلارهای بلوکه شده سرکار بودیم!ار در هر صورت ما در اولین کنفرانس مطبوعاتی آقای روحانی از ایشان شنیدیم که در فواصل کوتاه با خبرنگاران جلسه مطبوعاتی برگزار می کند ولی به صورت انگشت شماری جلسه برگزار شد کهما این هم جامعه مدنی و آزادی بیان نمیدانیم بلکه باید حتی کسانی که رسانه در اختیار ندارند هم بتوانند مطالبه گری داشته باشند و حق داشته باشند که پاسخ مناسب را از دولتمردان دریافت کنند. وقتی آزادی بیان فراهم نمیشود،کار به مقابله و کشمکش میرسد که استیضاح وزیر اقتصاد به عنوان قلب اقتصادی و موتور اقتصاد کشور میرسد و کشور با یک چالش بزرگ روبرو میشود. اگر به شعارهای جامعه مدنی و آزادی بیان توجه شود این چالش بزرگ رفع میشود وگرنه اینکه قلب اقتصاد کشور بخواهد مورد کشمکش جناحهای سیاسی در دولت و مجلس قرار گیرد چیزی است که به صلاح کشور نیست ولی با عدم آزادی بیان و جامعه مدنی راه گریزی نیز از آن نیست!